PROFILAKTYKA LOGOPEDYCZNA
Profilaktyka logopedyczna to nie tylko upowszechnianie wiedzy
o zaburzeniach mowy, to szereg działań mających
na celu zapobieganie tym zaburzeniom.
Ważna jest jednak systematyczność stosowania ćwiczeń,
które w rezultacie mają doprowadzić do usprawnienia motoryki
i koordynacji narządów artykulacyjnych,
utrwalenia prawidłowego oddychania i połykania.
To przede wszystkim rodzice, a później także nauczyciele w przedszkolu
oraz w szkole odpowiedzialni są za rozwój dziecka,
w tym także rozwój jego mowy.
Dlatego tak ważna jest obserwacja rozwoju mowy dziecka,
już od najwcześniejszych jego lat
(a nawet miesięcy życia) nastawiona na
wychwytywanie wszelkich niepokojących objawów.
Wówczas można w porę dostrzec powstające problemy
i podjąć starania, by im przeciwdziałać.
ZAPAMIĘTAJ:
- Rozwój mowy należy stymulować począwszy od urodzenia dziecka. Korzystne jest zachęcanie dziecka do mówienia, choćby miały to być tylko pojedyncze głoski bądź sylaby, jak w początkowym etapie rozwoju mowy.
- Warto wspomagać dziecko w nabywaniu prawidłowych nawyków ssania, żucia i połykania. Pomoże w tym karmienie piersią (a jeśli to niemożliwe, wówczas
przy użyciu specjalnie wyprofilowanego smoczka), zminimalizowanie ssania smoczka, wprowadzanie do diety posiłków
o konsystencji wymagającej żucia i gryzienia. - Nieprawidłowościom w mówieniu, zapobiegniemy dbając o prawidłowy zgryz dziecka. Niewłaściwe układanie główki niemowlęcia podczas snu, ssanie kciuka oraz wspomniane wyżej karmienie butelkowe i nadużywanie smoczka mogą stać temu
na przeszkodzie. - Konieczne jest zwrócenie uwagi na sposób oddychania przez dziecko. Oddychanie ustne, zwłaszcza podczas snu, w trakcie którego dziecko chrapie i wybudza się powinno wzbudzić niepokój.
- Kontrolowanie słuchu dziecka, a także wspomaganie słuchu mownego będzie przejawem niezbędnej troski o prawidłowy rozwój mowy.
- Analiza stanu mowy dziecka w porównaniu ze stanem mowy jego rówieśników może pomóc wychwycić wczesne stadium nieprawidłowości.
- W przypadku zauważonych trudności z mówieniem „metoda przeczekania” może przynieść zgubne skutki. Każdy niepokój warto skonsultować z logopedą.
- Dobrym zwyczajem profilaktyki logopedycznej są badania przesiewowe wykonywane w gabinecie logopedy, czyli wstępna diagnostyka stanu mowy dziecka.
- Prowadzenie ćwiczeń kształtujących prawidłową mowę i doskonalące mowę już ukształtowaną poprzez: ćwiczenia ortofoniczne, słuchowe, rytmiczne, usprawniające narządy mowy i artykulacji, a także dykcji.
- Pobudzanie dzieci do aktywności słownej poprzez udział w uroczystościach przedszkolnych, inscenizacjach, konkursach, teatrzykach w ciągu całego roku.
- Współpraca z nauczycielami, zapewnienie doradztwa i pomocy o charakterze terapeutycznym i instruktażowym.
- Indywidualna lub zespołowa terapia logopedyczna (usuwanie, likwidowanie wszelkich zakłóceń i zaburzeń komunikacji językowej i wszelka pomoc
w przezwyciężaniu problemów dzieciom mających trudności z mówieniem, rozumieniem, pisaniem i czytaniem. - Objęcie opieką logopedyczną wyznaczonych dzieci i systematyczne działania w zakresie rozwijania komunikacji językowej poprzez usprawniania funkcji mowy i umiejętności wypowiadania się, wyrównywania opóźnień mowy, korygowania wad wymowy, stymulowania rozwoju poznawczo-językowego,
oraz usprawniania procesów wzrokowo- ruchowo-słuchowych.